Beyaz, Bembeyaz; Durdum...
O kadar küçüktüm ki yürürken;
yürüdükçe küçüldüm ve yürüdükce beyaz büyüdü...
Yol bitsin istedim ya da uçmak
ya da kaldırım taşlarında ezilmek, aralarına sızmak,
yok olmak...
Yürüdukçe küçüldüm ve yürüdükçe beyaz büyüdü...
Ağzimda gümüş lirayla dayandığım beyaz,
elimde ekmekle yattığım beyaz,
Kız ağlarken elimde tuttuğum beyaz,
teyzeye bakarken içtiğim beyaz, ruhum acırken sıktıgım beyaz,
her yer beyaz, bembeyaz...
Yürüdükçe büyüdü beyaz, yürüdükçe küçüldüm Ben...
Yürüdüm...
Sanki son gibi, ilk gibi,
hiçbir şey gibi...
Durdum; bedenim yürüdu ve beyaz yürüdü, büyüdü ve
Ben küçüldüm...
Beyaz,
her yer beyaz,
bembeyaz...
Durdum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder