8ekiz...

Görüyorum SeNi;

Düğmelerle düğümlenmiş, iki Mavi yolda...

Uzun bir Yolculuğun,Keşiş'teki Anlamında,

An'larında...

Kısık Gözlerle,

Kumdaki Fırtınanın Sarısını seyrediyorum...

MoR Dalgalar'da Serabım...

Sebebim, Bahanemken;

Şimdi de kabulüm Boğulmak MaVi'de...

Yırtılan NeFeSLeRi topluyorum, Cihangir'in Meydanında;

Ceplerimde Sözler...

Çözülen cümleleri seslendiren Ruhlara,

Dökülen Yaprakları yamıyorum;

Elimde Sari ve Şeffaf...

Su Tadında ve Var Olan Yokluğunda eritilmiş

İç Dökümleri içiyorum,

Mai ve SiYaH...

Musalla Taşında Demli Çaylamalar...

Çiçek Desenli Masaları seçiyorum,

Ölülerimi yatırmaya...

El açılmış edilen küfürler, Kırılmış Kalplerden sekiyor

Ve Genç Kız Bedenleri HaYaT'ı öğrenmeye akıyor,

Mihenk Taşlı Kaldırımlardan...

Doğmamış Bebek'lerin Verilmiş Sözleri,

Vapurlardan Martılara ikram ediliyor;

ANNe’ler ZaMaNSıZ bir Kaybın ikizliğini yaşarken...

Görkemli Cümlelerin dakikalarla sökülen harfleri,

Kızıl Bir Odada üşüyor...

Ve inadına birbirine sürtülen eller,

Havadaki dumanları Beyaz Kağıt Terliklerde dağıtıyor...

MaVi dairelerin Pembelerle çakıştığı Soğuk Koridorlarda;

Annesiz Bebekler, Yarim Kalmış ANNE’liği arıyor...

Sırtında SuYLa YaZıLMıŞ

Yeminiyle diyor ki Küçük KaDıN;

Görüyorum SeNi;

MaVi GöZLü DeVi...